-
1 pokpić sprawę
испо́ртить ( всё) де́ло -
2 pokpić
глаг.• зубоскалить• подшутить* * *pokpi|ć\pokpićj, \pokpićony сов. z kogo-czego посмеяться, поиздеваться, подшутить, подтрунить над кем-чем;● \pokpić sprawę испортить (всё) дело
+ podrwić, pożartować* * *pokpij, pokpiony сов. z kogo-czegoпосмея́ться, поиздева́ться, подшути́ть, подтруни́ть над кем-чемSyn:podrwić, pożartować
См. также в других словарях:
pokpić sprawę — {{/stl 13}}{{stl 7}} zrobić coś źle, głupio, nieumiejętnie coś załatwić; zawalić coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszyscy mu zaufali, a on pokpił sprawę. Przez swą nieudolność pokpił sprawę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokpić — dk VIa, pokpićkpię, pokpićkpisz, pokpićkpij, pokpićkpił, pokpićkpiony 1. «spędzić pewien czas na kpinach, podrwić z kogoś lub z czegoś» Trochę z was pokpią i przestaną. Lubił pokpić z kolegów. 2. «załatwić coś w sposób nieudolny, zrobić coś źle,… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
sprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sprawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór okoliczności dotyczących czegoś lub kogoś; coś, co szczególnie interesuje jakąś osobę; zagadnienie, wydarzenie, fakt : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
